Partituren

We zijn heel blij dat we een stuk van Roland Coryn (°1938) op Koorklank kunnen publiceren. Coryn is eredocent compositie aan het conservatorium van Gent. Eerder was hij daar docent geweest van koorcomponisten als Rudi Tas en Lucien Posman. Sinds zijn pensioen in 1997 legt hij zich volledig toe op het componeren. Coryn schreef pianocomposities, kamermuziek, orkestwerken, liederencycli en heel wat koormuziek voor tal van bezettingen. De geliefden werd in 1993 gecomponeerd als eerste van 5 koorliederen voor vrouwen- of mannenkoor op tekst van Jan D’Haese.

In 2005 componeerde Geert Van der Straeten De straat waar ik woon op tekst van Christina Guirlande. Het is een pittig, folky nummer voor gelijke stemmen in de stijl van Laïs. Ondertussen schreef hij ook een versie voor gemengde stemmen.

De zomer is voorbijgegaan is een kort, maar zeer mooi lied voor gemengd koor. Het komt uit de bundel Ik kwam er lestmaal, met tien volksliedbewerkingen uit 1966. Alleen is De zomer is voorbijgegaan zelf geen volkslied, maar een compositie van Nees zelf. Net zoals in de latere bundels Wech op, wech op (1968) en de parel Ik ben van nergens en overal (1973) zijn de zettingen meer dan pure harmonisaties: iedere stem krijgt een interessante lijn toebedeeld, samenklanken ontwijken klassieke patronen, originele gebruiksmuziek wordt geboren.

Met Domine Deus in simplicitate brengt Ludo Claesen ons naar het gregoriaans. De inzet van de compositie verwijst naar de oorspronkelijke melodie van de gregoriaanse hymne. Claesen kopieert de melodielijn niet letterlijk, maar behoudt wel het idee achter de uitvoeringswijze: het melismatisch zingen of anders gezegd, het zingen van meerdere noten op een lettergreep.

Paul Steegmans schreef met Ego sum panis een eenvoudig religieus werkje, geschikt voor liturgie of concert.

Ego sum panis vivus is een bekende tekst uit het Johannesevangelie, die reeds tientallen malen in de geschiedenis op muziek werd gezet. De vertaling luidt als volgt: Ik ben het levende brood, dat van de hemel is gekomen. Wie van dit brood zal eten, zal leven in eeuwigheid. Alleluia. Peter Pieters maakte een knappe vierstemmige bewerking waar vele amateurkoren een leuke uitdaging aan zullen hebben. 

Ego sum vitis vera (Ik ben de ware wijnstok) is een communiezang. De mooie tekst inspireerde de componiste tot een compositie met een drive én een verhaallijn via een spel tussen mannen- en vrouwenkoor, omringd door vloeiende en natuurlijke lijnen en opbouwende klankaura's. Ritmisch is dit geen gemakkelijk werkje, maar eens de notenleer doorsparteld zijn de vruchten des te zoeter.

El Grillo is een typisch voorbeeld van een frottola, een eenvoudig profaan lied in het Italiaans en voorbode tot het madrigaal.

In de herfst van 2015 bezorgde Gerd Van Riel (1967, gewoon hoogleraar aan de faculteit Wijsbegeerte KUL) Pazmany deze tekst in het Nederlands. Op zijn vraag maakte Van Riel daarvan ook een Engelse versie, die hij zelf nog beter vond passen. De compositie ontstond daardoor met herfstige bosgronden en mistslierten in gedachten.

Een toegankelijk vierstemmig motet geschreven voor het Europees Muziekfestival van de Jeugd, Neerpelt in 1977.