Partituren

Een stemmig strofisch lied van Lode Dieltiens of “It’s the simple things that really matter,” zoals de Britse filosoof Bertrand Russell ook al schreef.

Enkele maanden voor Vic Nees ernstig ziek werd, vertelde hij dat hij ooit een bewerking had gemaakt op de Middelnederlandse ballade Het daget in den oosten. Hij had ze geschreven voor Theo Theuwissen toen die nog het koor Het Daghet, van Heide-Heuvel in Lommel dirigeerde. Theo heeft die partituur nog, zei hij, en dat klopt. Ze is niet opgenomen in de lijst van werken die Roger Leens heeft opgesteld voor het boek O Song. Vic Nees, portret van een koorcomponist.

Een toegankelijk vierstemmig motet geschreven voor het Europees Muziekfestival van de Jeugd, Neerpelt in 1977.

De Missa Nubentium - in nubes progredientium werd geschreven voor voor het huwelijk van zijn dochter Tineke: Mis voor zij die trouwen, in de wolken voortschrijdend.

Liesbeth Decrock schreef een Nederlandstalige en Engelstalige versie. Fruitsla voor het koor is de originele compositie.

Het werk heeft als enige tekst verschillende fruitsoorten in het Engels. Doorheen het stuk worden de soorten meer een meer door elkaar gebruikt: de fruitsla krijgt vorm. Simultaan met dit proces maakt de percussionist op ritmische wijze fruitsla klaar. In de slotminuten van het werk wordt die door de koorleden opgegeten. De stemmen vallen één na één weg, tot de fruitsla op is, en er geen fruit meer te horen is.

El Grillo is een typisch voorbeeld van een frottola, een eenvoudig profaan lied in het Italiaans en voorbode tot het madrigaal.

Ego sum vitis vera (Ik ben de ware wijnstok) is een communiezang. De mooie tekst inspireerde de componiste tot een compositie met een drive én een verhaallijn via een spel tussen mannen- en vrouwenkoor, omringd door vloeiende en natuurlijke lijnen en opbouwende klankaura's. Ritmisch is dit geen gemakkelijk werkje, maar eens de notenleer doorsparteld zijn de vruchten des te zoeter.

Paul Steegmans schreef met Ego sum panis een eenvoudig religieus werkje, geschikt voor liturgie of concert.

Met Domine Deus in simplicitate brengt Ludo Claesen ons naar het gregoriaans. De inzet van de compositie verwijst naar de oorspronkelijke melodie van de gregoriaanse hymne. Claesen kopieert de melodielijn niet letterlijk, maar behoudt wel het idee achter de uitvoeringswijze: het melismatisch zingen of anders gezegd, het zingen van meerdere noten op een lettergreep.