Partituren

Vliegtuig tegen Pilatus komt uit Vic Nees’ (1936-2013) vierdelige suite Windharp (1996) die hij 20 jaar geleden schreef op tekst van Pros Vanosmael (°1920-2011) voor het 35-jarig bestaan van Mea Dulcea uit Bergen-op-Zoom. Het a cappella werk voor drie vrouwenstemmen vertelt over een vliegtuigcrash tegen de berg Pilatus nabij Luzern waarbij 30 mensen omkomen. Een prachtig verhalend werkje dat we graag even opnieuw onder de aandacht brengen.

In 1889 schreef Herman Gorter (1864-1927) de tekst Mei met de overbekende beginregel Een nieuwe lente en een nieuw geluid. Hij maakte deel uit van de literaire beweging van de Tachtigers die, geïnspireerd door de Franse symbolisten, kunst op zich – l’art pour l’art - hoog in het vaandel voerden, los van buitenartistieke doelen zoals religie. Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie. En dat resulteert in woordenstromen die gemakkelijk vloeien in de zetting van Johan Sluys (°1964). 

In de herfst van 2015 bezorgde Gerd Van Riel (1967, gewoon hoogleraar aan de faculteit Wijsbegeerte KUL) Pazmany deze tekst in het Nederlands. Op zijn vraag maakte Van Riel daarvan ook een Engelse versie, die hij zelf nog beter vond passen. De compositie ontstond daardoor met herfstige bosgronden en mistslierten in gedachten.

Bart Verstraeten (°1981) schreef eerder Salve Regina voor Koor&Stem, ook terug te vinden op www.koorklank.be. Met dit Ave Maria voegt hij een eenvoudig vierstemmig a cappella koorwerkje toe. Mooie lijnen die perfect en comfortabel binnen de tessituur van een gemengd koor vallen. 

Konnichiwa, aka-chan! is een een japans traditioneel slaapliedje. In de bewerking van Ludo Claesen (°1956) wordt eenstemmigheid bij de Japanse begroeting Konnichiwa afgewisseld met eenvoudige meerstemmigheid. Dat maakt deze mooie bewerking toegankelijk voor elk gemengd koor.

Voor Allerheiligen kiest Van Eyndhoven voor twee beginstrofes uit Elegy written in a country churchyard van Thomas Gray (1716-1771). Gray’s elegie bezingt en betreurt de dood van de eenvoudige man. Bij zonsondergang mijmert de dichter over de menselijke sterfelijkheid. De dood maakt geen onderscheid tussen beroemde koppen en armoezaaiers. 

Carl Van Eyndhoven weet de eenvoud van het volkslied te bewaren in zijn bewerking van Nu wil ik een liedeken zingen voor mannenkoor. Hij laat partijen unisono zingen en durft een fuga op te starten tussen de drie partijen. Alles loopt mooi in elkaar over en straalt een souplesse van eenvoud uit.

We zijn heel blij dat we een stuk van Roland Coryn (°1938) op Koorklank kunnen publiceren. Coryn is eredocent compositie aan het conservatorium van Gent. Eerder was hij daar docent geweest van koorcomponisten als Rudi Tas en Lucien Posman. Sinds zijn pensioen in 1997 legt hij zich volledig toe op het componeren. Coryn schreef pianocomposities, kamermuziek, orkestwerken, liederencycli en heel wat koormuziek voor tal van bezettingen. De geliefden werd in 1993 gecomponeerd als eerste van 5 koorliederen voor vrouwen- of mannenkoor op tekst van Jan D’Haese.

Met Domine Deus in simplicitate brengt Ludo Claesen ons naar het gregoriaans. De inzet van de compositie verwijst naar de oorspronkelijke melodie van de gregoriaanse hymne. Claesen kopieert de melodielijn niet letterlijk, maar behoudt wel het idee achter de uitvoeringswijze: het melismatisch zingen of anders gezegd, het zingen van meerdere noten op een lettergreep.

Met Tegen het zwijgen spreekt Hans Helsen (°1989) de uitdrukking ‘Spreken is zilver, zwijgen is goud’ volledig tegen. De tekst van Jos Stroobants verwoordt nieuwe waarheden: ‘Schrijf ...dat kilte ons slechts haalt en ons vermaalt tot niets wanneer we zwijgen.’ Helsen laat zijn vrouwenkoor daarom quasi voortdurend zingen, met uitzondering van enkele accuraat geplaatste rustmomenten. Een zich ontwikkelend weerkerend motiefje doorheen de verschillende stemmen geeft structuur en geloofwaardigheid aan compositie en tekstinhoud. Mooie en interessante compositie voor vrouwenkoor.