Partituren

Laurent Lemmens liet zich voor O Chosen Prince inspireren door de rijke symboliek van de Heilige Graal. In het gedicht zette hij een prins centraal die zijn bruid hoort roepen, waar hij ook gaat.

Mélancolie van Cato Kyndt is een weemoedig stuk voor koor en piano. Het is geschreven in de maanden na het overlijden van een grootmoeder. Het leven rondom gaat verder.

Het gedicht Marc groet ’s morgens de dingen sprak Ann Wydooghe aan, dus zette ze het op muziek. Het mag speels en vrolijk uitgevoerd worden. 

Aan dit lied ging een grondige zoektocht doorheen talrijke gedichtenbundels vooraf. Uiteindelijk koos Caroline Dewilde voor het grappige gedicht Tandenpoetsen van Frank van Pamelen.

Het gedicht Mei van Gaston Durnez is bedoeld als kolder. In de muziek trachtte Willy Van Lancker de kolderieke tekst duidelijk te houden door een homofone koorzetting. 

William Shakespeare laat zien dat de schoonheid van zijn geliefde mooier is dan die van een zomerse dag. Om de eenvoud en de schoonheid van de kleine zaken te benadrukken, koos Kobe Moeyaert ervoor om dit stuk alleen voor sopraan, alt en piano te schrijven. Het stuk straalt een teder en somber gevoel uit, een weerspiegeling van het afscheid.

Stand my ground van Lizzy Teapie is een meerstemmige compositie over de liefde. Het is een pleidooi om, hoe moeilijk het soms is, altijd de deur naar je hart open te laten voor anderen en de liefde.

Heleen Deruyck liet zich voor dit werk inspireren door haar werk op spoedgevallen.

In de categorie DKO eindigde Marcel Ponseele als tweede met De Grens, geïnspireerd door het Oekraïens-Russisch conflict. Ponseele is een gerenommeerde hoboïst en hobobouwer en kennen we van het schitterende ensemble Il Gardellino. Als jong-gepensioneerde legt hij zich nu toe op het componeren. Een fijne verrassing.

Met Le Secret won José Retra de tweede editie van de Vic Nees Compositiewedstrijd in de categorie conservatoria. Retra is muziekpedagoge en sinds 2021 student compositie in LUCA, School of Arts Campus Leuven bij Pieter Schuermans, Jeroen D’hoe & Maarten Van Ingelgem.