De opera als tweede thuis: over de dromen van de jonge Noa Calluy
Op vijf jaar ontdekte Noa Calluy een kinderkoor in haar buurt. Ze mocht meedoen en hield ontzettend van het zingen. Vervolgens belandde ze in het kinderkoor van Opera Ballet Vlaanderen. De eerste volwaardige operaproductie volgde een jaar later: La damnation de Faust van Berlioz. Die ervaring staat in haar geheugen gegrift, net als vele andere daarna: Parsifal, War Requiem, talloze concerten. Op een belangrijk knooppunt in haar leven vertelt Noa Calluy over haar passie voor zingen, haar dromen en de nuchterheid die daarbij hoort.
Vrienden voor het leven
De opera is haar tweede thuis, zegt ze. Helaas is het kinderkoor niet voor de eeuwigheid. Met Der Jasager van Kurt Weill zegde Noa en tijdje geleden het kinderkoor vaarwel; de kinderstem kreeg volwassen allures. Dat vond ze heel jammer. Ze maakte er vrienden voor het leven.
Richting conservatorium
In de!Kunsthumaniora Antwerpen was ze ondertussen aan de opleiding klassieke zang begonnen. Ook dat traject rondt ze dit schooljaar af. Daarna gaat het richting conservatorium.
Uniek gevoel
Noa vindt het heerlijk om samen te zingen. 'Je staat er niet alleen voor, maar deelt het podium met je buurzangers en eigenlijk ook met de zaal. Dat maakt het voor mij enorm krachtig.'
Deel deze pagina
Schrijf je in op onze nieuwsbrief
4 x per jaar houden we je op de hoogte van repertoirenieuws, info over Vlaamse componisten, nieuwe aanwinsten in onze bib, webshop of vrij te downloaden partituren op Koorklank
Reageer
Login of registreer om te kunnen reageren