Partituren

Paul Schollaert werd in 2020 80. Het lied aan de zee uit de Ensorcantate schreef hij in juli 1984 naar aanleiding van de jaarlijkse muziekweek in Ronse met de Oostendse koren Muzeschuit (kinderkoor), Camerata Ostendia (gelijkstemmig dameskoor) en Ter Duinenkantorij (gemengd koor van vooral ouders van de kinderen en jongeren uit de twee andere groepen).

Norbert Rosseau schreef een zesstal missen. Deze Missa in honorem spiritus sancti is opgedragen aan Noel Van Wambeke en Pros Goethals, de dirigenten van het kathedraalkoor in Gent. Dit werk is in het Latijn, later zal hij - op hun aansturen - ook kerkmuziek in het Nederlands voor hen schrijven.

Beata viscera werd in 2005 geschreven voor de koorpagina's die bij het tijdschrift Stemband van Koor&Stem verschenen. Het is een eenvoudig werkjewaarin alle stemmen een interessante lijn toebedeeld krijgen.

Diederik Glorieux bewerkte twee klaagzangen en het afsluitende Turkse wiegenlied uit zijn werk Plainte speciaal voor Koorklank tot Two laments and Lullaby. De bezetting reduceerde hij daarbij tot gemengd koor en orgel zodat een koor ook in andere omstandigheden, zonder de specifieke instrumentatie en de originele link van de Plainte naar de Actus Tragicus van J. S. Bach, het werk kan zingen.  

Vanaf Dufay zou het profane lied l'homme armé één van de meest geliefde cantus firmi worden. Het ontstond in de tweede helft van de 15de eeuw. De populaire melodie werd verwerkt in meer dan dertig missen tijdens de renaissanceperiode, waarvan die van Dufay, Ockeghem en Busnois de vroegste in de reeks zijn. Jacob Obrecht bracht hulde aan zijn leermeester Antoine Busnois door diens opbouw van deze melodie als cantus firmus identiek over te nemen in zijn Missa l'homme armé.

Deze mis heeft geen exacte compositiedatum en ontstond ergens tussens 1450 en 1480.

Heinrich Isaac bezocht Innsbruck minstens driemaal. In 1484, 1500 en 1501. Hij heeft de stad dus ook verschillende keren moeten verlaten. Er zijn minstens twee versies van het lied bekend, voor verschillende gelegenheden.

El Grillo is een typisch voorbeeld van een frottola, een eenvoudig profaan lied in het Italiaans en voorbode tot het madrigaal.

Matona mia cara is een warmbloedig, beloftevol en enigszins plat soldatenlied. Soms wordt verkeerdelijk gedacht dat dit een Marialied is, maar in werkelijkheid gaat het over een soldaat die een schone dame probeert te verleiden.