Vecchie letrose

De naam villanescha komt van het Latijn villanus, wat 'gemeen' betekent. De liederen gaan over personen van geringe afkomst. Het lijkt dus of de liederen louter naar het volkse verwijzen, toch zijn ze niet eenvoudig, gelet op de fijne ritmiek en de onmiskenbare harmonische en polyfone elementen.

De tekst van de villanescha bestaat gewoonlijk uit vier symmetrische strofen waarbij het aantal regels kan variëren tussen drie en acht. Meestal is er een refrein.

De Napolitaanse villanescha was bij aanvang driestemmig, maar evolueerde bij Willaert naar vierstemmigheid. Verder wordt het genre gekenmerkt door de overwegend homofone schrijfwijze, gekenmerkt door syllabische declamatie, het melodische overwicht van de bovenstem, die vaak ontleend is aan een bestaand lied, de wisselende en vaak syncopische ritmiek en de strofische opbouw. Typisch is ook het geregeld gebruik van parallelle kwinten.

Vecchie letrose werd gepubliceerd in Canzoni villanesche alla napolitana gedrukt in Venetië in 1545 door Antonio Gardano.

Voor meer info zie: www.adriaenwillaert.be