Partituren

Met Domine Deus in simplicitate brengt Ludo Claesen ons naar het gregoriaans. De inzet van de compositie verwijst naar de oorspronkelijke melodie van de gregoriaanse hymne. Claesen kopieert de melodielijn niet letterlijk, maar behoudt wel het idee achter de uitvoeringswijze: het melismatisch zingen of anders gezegd, het zingen van meerdere noten op een lettergreep.

Sebastiaan van Steenberge neemt ons met L’amour de moy mee naar een Franse tuin vol geuren en kleuren. 

Joris van der Herten (°1991) bewerkte twee klassiekers Sinterklaas kapoentje en Zie ginds komt de stoomboot voor gemengd koor, het ene met piano, het andere a cappella.

In Will there really be a morning? op tekst van Emily Dickinson (1830-1886) voor vierstemmig gemengd koor haalt Geudens (°1989) al zijn melodiciteit naar boven. In de rijke harmonieën worden naast de dames- ook de herenstemmen vaak met vloeiende melodische lijnen bedeeld. Een heel fijn werkje voor gemengd koor.

De nieuwe compositie van Sebastiaan van Steenberge is een uitdaging voor een amateurkoor en een verfrissend liturgisch werk.

Opera duikt op in onze koorpagina’s. Geert Van der Straeten (°1962) zorgde voor een geslaagde bewerking voor gemengd koor van de Barcarolle van Jacques Offenbach (1819-1880). Een barcarolle (ofwel gondellied, van het Italiaanse barca hetgeen ‘boot’ betekent) is een volksliedje dat gezongen wordt door Venetiaanse gondeliers, of een muziekstuk dat in die stijl is gecomponeerd.

Enkele maanden voor Vic Nees ernstig ziek werd, vertelde hij dat hij ooit een bewerking had gemaakt op de Middelnederlandse ballade Het daget in den oosten. Hij had ze geschreven voor Theo Theuwissen toen die nog het koor Het Daghet, van Heide-Heuvel in Lommel dirigeerde. Theo heeft die partituur nog, zei hij, en dat klopt. Ze is niet opgenomen in de lijst van werken die Roger Leens heeft opgesteld voor het boek O Song. Vic Nees, portret van een koorcomponist.

Een stemmig strofisch lied van Lode Dieltiens of “It’s the simple things that really matter,” zoals de Britse filosoof Bertrand Russell ook al schreef.

Paul Steegmans schreef met Ego sum panis een eenvoudig religieus werkje, geschikt voor liturgie of concert.

Met Salve Regina schreef Verstraeten een gevoelig vierstemmig werkje met interessante lijnen voor alle partijen. Het veelvuldig gebruik van chromatiek bij tenoren en bassen vraagt extra aandacht voor de mannen, maar kan tevens als een studie op het chromatisch zingen dienen. De laatste maten verklanken een opperste devotie.