Partituren

Ego sum vitis vera (Ik ben de ware wijnstok) is een communiezang. De mooie tekst inspireerde de componiste tot een compositie met een drive én een verhaallijn via een spel tussen mannen- en vrouwenkoor, omringd door vloeiende en natuurlijke lijnen en opbouwende klankaura's. Ritmisch is dit geen gemakkelijk werkje, maar eens de notenleer doorsparteld zijn de vruchten des te zoeter.

El Grillo is een typisch voorbeeld van een frottola, een eenvoudig profaan lied in het Italiaans en voorbode tot het madrigaal.

Met het koorstuk Etoile filante, gecomponeerd op een gedicht van Hanne Roose, wil Chloé Bakeroot twee verschillende gevoelens van liefde uitdrukken.

Heleen Deruyck liet zich voor dit werk inspireren door haar werk op spoedgevallen.

In de herfst van 2015 bezorgde Gerd Van Riel (1967, gewoon hoogleraar aan de faculteit Wijsbegeerte KUL) Pazmany deze tekst in het Nederlands. Op zijn vraag maakte Van Riel daarvan ook een Engelse versie, die hij zelf nog beter vond passen. De compositie ontstond daardoor met herfstige bosgronden en mistslierten in gedachten.

Voor Koorklank schreef Vigdis een driestemmig werk met pianobegeleiding op een mooie spreuk in het Latijn: Fortuna vitrea est. Oorspronkelijk werd dit stuk geschreven voor SSA, maar in die bezetting werd het nog niet uitgevoerd. Speciaal voor Koor&Stem herwerkte ze het stuk tot een versie voor SAB met piano, het bestaande materiaal gaf vorm aan een gloednieuw stuk. De componiste werkt een aantal pagina’s rond de tekst Fortuna vitrea est tum cum splendit (Geluk is als glas, wanneer het het hardste schittert...) om pas in de laatste maat de pointe frangitur (breekt het) in korte noten als ontknoping van het stuk op het publiek los te laten.

Het werk heeft als enige tekst verschillende fruitsoorten in het Engels. Doorheen het stuk worden de soorten meer een meer door elkaar gebruikt: de fruitsla krijgt vorm. Simultaan met dit proces maakt de percussionist op ritmische wijze fruitsla klaar. In de slotminuten van het werk wordt die door de koorleden opgegeten. De stemmen vallen één na één weg, tot de fruitsla op is, en er geen fruit meer te horen is.

Liesbeth Decrock schreef een Nederlandstalige en Engelstalige versie. Fruitsla voor het koor is de originele compositie.

De Missa Nubentium - in nubes progredientium werd geschreven voor voor het huwelijk van zijn dochter Tineke: Mis voor zij die trouwen, in de wolken voortschrijdend.

Een toegankelijk vierstemmig motet geschreven voor het Europees Muziekfestival van de Jeugd, Neerpelt in 1977.